ارتباط بین تحلیل رفتگی، انگیزش و عملکرد تیمی بازیکنان حرفه ای هندبال

هدف از این تحقیق بررسی ارتباط بین تحلیل رفتگی، انگیزه و عملکرد تیمی بازیکنان حرفه ای هندبال بوده است. نمونه آماری حاضر در تحقیق بازیکنان حرفه ای هندبال که در لیگ برتر کشور در سال 90-1389 در یکی از 12 تیم حاضر به تعداد 148 نفر حضور داشتند. ابزار اندازه گیری در این تحقیق پرسشنامه های تحلیل رفتگی ورزشکاران(abq) و مقیاس انگیزه ورزشی (sms) بود، بعلاوه برای بررسی عملکرد تیمی بازیکنان از نتایج بازی رو در رو و همچنین جدول امتیازی انتهای فصل برای بررسی دقیقتر عملکرد تیم ها استفاده شده است. روش های آماری مورد استفاده در این تحقیق شامل ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی ارتباط بین متغیرها و آزمون تی(t) مستقل برای ارزیابی تفاوت بین متغیرها بود. نتایج حاصل نشان می دهد که بین تحلیل رفتگی ورزشکاران و انگیزه بیرونی و همچنین بی انگیزگی آنان ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد، همچنین بین سه متغیر کلیدی تحلیل رفتگی(کاهش ارزش ورزش، کاهش عملکرد،و خستگی روانی – جسمی) و بی انگیزگی رابطه مثبت و معنی داری مشاهده شد. بعلاوه بین انگیزه و عملکرد تیمی بازیکنان ارتباط معنی داری مشاهده نشد. نتایج یافت شده حمایت نسبی از تئوری خود تصمیمی انگیزه را در رابطه با دلایل بروز تحلیل رفتگی نشان می دهد. نتایج در جهت کمک به توسعه آگاهی مدیران و ایجاد زمینه برای برنامه ریزی مناسب در جهت حل مشکلات ورزشکاران و همچنین در جهت تاکید بر عامل انگیزشی به عنوان یک متغیر مهم در عملکرد و تحلیل رفتگی ورزشکاران مورد بحث قرار می گیرد.